Jeremy

Een medewerker van het jongerencentrum de Valk aan de Meeuwenlaan belt hem op: “Jonge broer, hoe gaat het, waar blijf je?”. Het tekent de betrokken- en vriendschappelijke band die de jongerenwerkers met de kinderen in de buurt hebben.

Jeremy heeft huisarrest en we kunnen niet te lang afspreken. Onder het genot van een zoet kopje thee zitten we aan de tafel in de activiteiten ruimte van de Valk. In eerste instantie is Jeremy een jongen van weinig woorden. Met zijn jas aan, oortje in zijn oor en zijn blik een beetje schuin voor zich uit gericht beantwoordt hij mijn vragen kort en bondig. Maar langzaam komt hij wat los

Twee jaar geleden is hij verhuisd van de IJpleinbuurt naar Molenwijk vanwege iets met de buren. Tot die tijd woonde hij samen met zijn ouders, twee broertjes, een zusje en twee oudere broers boven in de lange flat met een prachtig uitzicht. Vooral met Oud en Nieuw was het bijzonder. Overdag beginnen ze al vroeg met knallen en ‘s avonds schiet iedereen siervuurwerk af vanaf de balkons. De lucht is dan één groot spektakel.

Hij heeft goede herinneringen aan de IJplein buurt. Het is lekker chill en iedereen kent elkaar hier. De huizen staan niet zo ver van elkaar af dus je kan elkaar makkelijk vinden voor een potje voetbal of wat kattenkwaad. Er ontstaat een kuiltje in zijn wang en met een kleine ondeugende glimlach zegt hij vlug “maar dat hoort er gewoon bij”.

Sinds Jeremy verhuisd is werkt hij zelf ook in de Valk. Met zijn veertien jaar helpt hij jongere kinderen. Speelt voetbal of verstoppertje met ze. Voetballen deed hij vroeger ook vaak. Dat deed hij op het speelveld bij de Valk of op het grote grasveld voor zijn huis. Het ene doel was tussen de twee bomen aan de straatkant en het andere helemaal bij de pingpong tafel. Je belde bij vrienden aan of appte: “kom naar veld” en dan was je met 5, 6, 8 man en kon je lekker rennen. Tot 5 uur, even eten en dan vragen of je weer naar buiten mocht totdat je naar bed moest.

Jeremy houdt niet van stil zitten. Dan wordt hij irritant, zegt ie met een grote glimlach. Ik zie vooral een aardige jongen, die houdt van macaroni koken, kok wil worden, voor jongere kinderen zorgt en weer met de bus naar Molenwijk gaat.

We zeggen gedag op ‘zijn plat jongens’. ‘Boks’. ‘Ik zie u’.

52°22’58.4″N 4°54’41.4″E