Hanny

Haar naam is Hanny. Ze woont hier al vanaf het begin. Geboren in Noord is ze na intense tijden op andere plekken, drieëndertig jaar geleden hier weer naartoe getrokken. Even leek het erop of de gemeentelijke ambtenaren een huis in de Bijlmer voor haar in petto hadden maar door een speling van het lot, kwam ze gelukkig in aanmerking voor een vierkamerwoning aan het IJplein.

Met haar blonde haren, zorgvuldig roze gelakte nagels en opgemaakte gezicht wacht ze op me aan één van de picknicktafels van El Ponte. Hier komt ze vaak en graag.

De najaarszon schijnt laag over het water van het IJ. Hanny haalt voor ons beide  koffie, vertelt over de buurt en haalt een shagie (sjekkie?) uit een tabaksblikje met op de deksel een ingegraveerde libelle. Ze is vrolijk, open en vertelt makkelijk. Met name over de buurt en wat haar bezig houdt. Het verleden komt niet veel ter sprake maar de hoekjes van haar verhalen verraadden een bewogen leven.

Werkend in de verslavingszorg en als portier van IJburg, alleenstaande moeder van een dochter; het zijn kleine zinnetjes die voorbij komen die een intense tijd verraden. Nu is haar leven kalmer en werkt ze als vrijwilliger bij de daklozenopvang, ze zingt en schrijft en is helemaal gek met het hondje dat ze met haar dochter deelt.

Ze giechelt met haar schorre stem en wrijft van enthousiasme langs haar neus als ze vertelt over de tochten die ze samen met haar ‘boemertje’ maakt. Samen op de scooter of middagen op het bankje aan het IJplein. Hier ligt haar favoriete vierkante meter. Vlak onder haar flat. Terwijl ‘boemertje’ lekker uitraast kan ze vanuit hier alles overzien, het komen en gaan van de pont of de mooie mannen die langskomen.

Gastvrij rijdt Hanny me door de buurt. Ongeveinsd vertelt ze over mensen, plekken en ontwikkelingen. De natuurspeeltuin van de school vindt ze prachtig, zo ook de tekening aan de achterkant van de crèche. Het rode kunstwerk vindt ze helemaal niets en bij de moestuin, opgezet door mensen van de grachtengordel, heeft ze ook haar vraagtekens.

We sluiten onze tour af met een bezoek aan Hanny’s huis. Het uitzicht, vier hoog, is ronduit fantastisch! Aan de voorkant van het balkon staat de hometrainer richting het Centraal Station zodat je kan bijhouden hoeveel treinen je nog moet fietsen. Aan de achterkant staat een strijkplank voor het raam en terwijl Hanny haar wasje wegstrijkt, hoort ze de kapitein van het cruiseschip aan de overkant, haar naam roepen. “Hanny, ga je mee?” Ze droomt over de verre oorden, waar ze dan samen naartoe gaan.

Maar ze blijft toch maar in Noord. Dit mensen-mens met al haar verhalen en eerlijkheid.

52°22’54.5″N 4°54’36.5″E – 020/06/2018